MERINI

MERINI

post Almohadas, in Africa rerum potiti sumpt. Postquam enim, circa A. C. 800. familia Ommiae, per Abbazidas, Caliphatu Syriae deiecta fuisset, partim in Africam, partim in

Hispaniam superstites se receperunt, ac ibi Caliphatus novos condiderunt. Ex quibus oriundus Idris, ad montem Atlantem in Mauritania, urbem Fezzam condidit, et in eadem sedem posuit regiam, ad sumptô Caliphae titulô: cuius successores imperium longe lateque ampliârunt, ut videre est infra, in voce Ommiadae. Donec Zeneti familiam Idris penitus extirpârunt, circa A. C. 950. quorum duae familiae, Mec-Naza et Magraoa, regnârunt annos 100. et quod excurrit. Horum regno finem imposuerunt, circa A. C. 1052. Lautunii, alius Africae populus ad montem Atlautem creatô Rege, atque in Africa et Hispania latissime rerum potiti sunt. Primus Regum fuit Abul Thessefin seu Texisus, qui sedem Regni posuit in urbe Achmeda. Eius su ccessor Iosephus, Nigritarum quoque regionem subi subiecit, exercitu que in Hispaniam traiectô, illam pene universam occupavit, ut videre est, apud Roder. Toletanum Histor. Hispan. et Sarac. Condidit quoque urbem Marocum, quae Regni sedes, desertâ Fezzâ. in posterum esse coepit. Almoravidas vero hos pepulerunt Almohadae, circa A. C. 1139. quo Ludimagister quidam Addalla Elmobahi, specie Religionis reformandae, compratô exseroitu, Abrahamum, ultimum Regem Almoravidarum praeliô superavit, ac ad tautam adegit desperationem, ut se de rupe quadam cum equo in mare praecipitaret. Ita potitus Africâ Ludimagister Regem se secit, ac paulo post defunctus Sucdessorem habuit Abdelmumen, cuius tanta fuit potentia, ut in sola Africa Regnum eius in longitudinem 90. dierum iter complecteretur, et in Hispania, Aragoniam usque, magnam Castellae ac Lusitaniae partem, possideret. Ei successit Iacobus Almansor. qui maius adhuc Regno incerementum addidit. Verum. cum circa A. C. 1210. Muhamedes Enazir in Hispania, ad Navas Tholosavas, ingenti clade affedtus essetz, amissis suorum 200000. profugus in Africam ac paulo post maerore animi exstinctus, Almoravidarum potentia ad ruinam spectare coepit. Quam calamitatem auxit dissidum inter filios eius, quorum cum reliquisset decem discrodes inter se, occasionem praebu4runt defectioni provinciarum, singulis pene praefectis nova Regna constituentibus. Ita ex naufragio tanti Imperii, natu sunt varia per Hispaniam et Africam Regna, nimirum Regnum Granatae, Fezzae et Marocci, Tremesenae, Tuneti, Tripolis, et alia minora. Et quidem, circa A. C. 1237. Mahomete Aben Hud Rege Andalusiae, occisô, Mauri Hispanienses, creatô Rege Muhamede Alhamarô, sedem regiam ex urbe Almeria transtulerunt Granatam. Regni Tunetani primus conditor fuit Ibrahimus, fil. Zachariae, circa idem ferme tempus. Regnum Thremesenae, aliô nomine Telensinum, circa A. C. 1210. invasit Gamzar, fil. Zeien, quem Mariana vocat Gamaranza, Thuanus Gomarazanam, etc. Merini Feezae regnum obtinuerunt; atque horum quidem Principatus et Regnum distinguuntu a Scriptoribus. Ille enim coepit in Buccar Merino A. C. 1210. cuius successores Principum titulô contenti fuerunt, donec captô Maroccô Iacobus fil. Abdullae, sese Regem appellavit, A. C. 1269. Horum vero Regum integra series non exstat, sparsimque tantum eorum nomina, quamvis non omnia, apud Leonoem Africanum comparent. Sed et hos tandem Oattaseni pepulerunt, A. C. 1420. Merinorumque familiâ exstinctâ, Hascenes

Scheriphius Regnum Fezzae occupavit, intra annum deiectus, a Saido Abra, ex familia Oattassenorum, quae variâ fortunâ regnavit, usque ad A. C. 1548. quô Scheriphii imperium occupârunt. Vide Georg. Horinum Orb. Imper. p. 320. et seqq. ut et infra, ubi de Oattasenis et Scheriphiis. De Merinis vero apud aragonios, officii nomnie vide supra Maiorini.